Op zoek naar Botanicals met Fraser Dodge

Als je waardering voor gin een beetje verder is gegaan sinds het jaar 2000, dan zul je genieten van het vooruitzicht van een ballonglas, tot de rand gevuld met perfect geschonken gin van kleine batches met een tonic die is doordrenkt met complementaire kruiden of specerijen, een opgerolde citroenzest verstopt tussen Titanic-zinkende ijsblokjes. Afgezien van het soms overdreven vertoon dat deel uitmaakt van het schenken, is een goede gin-tonic nu bijna overal te vinden. Waarom, vraag je je misschien af? Dat komt door de Spanjaarden, zou mijn antwoord zijn. Dankzij het onverzadigbare verlangen om deze drank nieuw leven in te blazen vanuit een nachtmerrie van twee ijsblokjes, een plakje citroen en een rietje naar de kunstige ballonnen die we vandaag de dag kunnen vinden, heeft de Spaanse voorkeur voor gin een stilgevallen sector opnieuw aangestoken en nieuw leven ingeblazen in ambachtelijke distilleerderijen in heel Europa. Hier in Spanje werd de bescheiden, ouderwetse G&T van oma opnieuw uitgevonden tot de verheven hoogten van cocktails waar het vandaag de dag van geniet. Spanje is een van de grootste gin-consumenten ter wereld. Gordon's en Beefeater mogen dan wel hun nieuwe bessensmaken aanprijzen, maar ze volgen het voorbeeld van de Spanjaarden. Net als in de ambachtelijke biersector, was gin ooit voorbehouden aan de traditionele stadsdrivers, Madrid en Barcelona. Gelukkig is dat veranderd en zijn er kleine distilleerderijen verscholen in dorpen en steden in heel Spanje. Bij El Grifo vind je meestal 15-20 individuele flessen uit elk hoekje van het land en de stukjes daar tussenin. Het is een punt van trots dat we proberen uitsluitend Spaanse gins in voorraad te hebben, net zoals bij onze selectie ambachtelijke bieren. Natuurlijk hebben we ook enkele internationale merken in de aanbieding, maar dat is eerder uitzondering dan regel. Het verbaast me dat met meer dan 90 ambachtelijke gins die beschikbaar zijn in Spanje de meeste bars nog steeds de gebruikelijke macroverdachten in voorraad hebben. Dat neemt niets weg van de succesvolle ginbedrijven. Maar als je geconfronteerd wordt met gelijkwaardige of betere kwaliteitsgins, geproduceerd in het land, waarom zou je dan niet de lokale, onafhankelijke producent steunen? Een gin uit Ronda, 1895, is een fantastisch voorbeeld. Het barst van droge, evenwichtige, citroenachtige smaken. We serveren het met limoenzest, groene kardemom, gedroogde sinaasappelbloesem en een tonic van Fever Tree. Het verslaat een Bombay en Schweppes met gemak. Maar ga naar de lokale bar op de hoek en kijk of je het kunt krijgen. Waanzin. Dan is er Nordes uit Galicië, Simbuya uit Malaga, 1211 uit Granada, 1947 en Wint & Lila uit Sevilla, Santamania uit Madrid. De lijst is eindeloos. Elk heeft zijn eigen eigenaardigheid en toont zijn karakter wanneer het wordt gecombineerd met een tonic die geen Schweppes hoeft te zijn. We moeten de voordelen benadrukken van het ondersteunen van deze liefdevol vervaardigde producten in het bewustzijn van zowel de lokale bevolking als de toeristen. Uiteindelijk ga je niet naar België, zit je in een klooster en vraag je om een Bud Lite, toch? Nee, natuurlijk niet, want je weet dat de monniken verstand hebben van bier. Dus waarom zijn velen van ons schuldig aan het niet hanteren van deze mentaliteit in de drankenwereld? Als consument heb je macht. De macht van je euro die ergens anders heen kan gaan. Vraag het aan de barkeepers en als ze geen lokale dranken, vooral gin in Spanje, op voorraad hebben, vraag dan waarom niet. Leer je lokale distilleerder kennen, breng een bezoek, ondersteun, koop rechtstreeks. Maar doe iets in plaats van de apathische acceptatie van een matige G&T waar je je tepels had kunnen verharden met een uitzonderlijk lokaal alternatief.